Yeniliklerden ilk siz haberdar olun.
Bildirimlere izin vererek sitemizdeki en yeni gelişmelerden ilk siz haberdar olun.
Bildirimlere izin vererek sitemizdeki en yeni gelişmelerden ilk siz haberdar olun.
Gelişmelerden uzak kalmayın
Battlefield 6 seriyi küllerinden yine mi doğuruyor? Artılarını, eksilerini ve nefes kesen yıkım sistemini ayrıntılıca inceledik.
Battlefield 2042’nin yarattığı hayal kırıklığının akabinde, serinin hayranları temkinli bir bekleyiş içindeydi. DICE, o eski büyüyü, o topyekûn savaş hissini tekrar yakalayabilecek miydi? PC üzerinde geçirdiğim birinci hafta sonunun akabinde net bir biçimde söyleyebilirim ki, umutlanmak için çok geçerli sebeplerimiz var. Bu incelemede, Battlefield 6’nın bizlere sunduğu birinci izlenimleri, serinin geçmişiyle olan bağlarını ve bize sunduğu vaatlerini derinlemesine ele alacağız.
Battlefield 6 inceleme
Battlefield 6, serinin DNA’sında yer alan Saldırı, Mühendis, Destek ve Keşif dörtlüsünü gururla geri getiriyor. Her sınıf, kendine has ekipmanları, temel vazifeleri ve rolüyle savaş alanında belirgin bir kimliğe sahip. Battlefield 2042’nin kimliksiz “Uzman” sisteminden sonra, tankları imha etmek için elinde roketatarla koşan bir Mühendis, mermi yağmuru altında kadro arkadaşını dirilten bir Sıhhiyeci yahut düşman sınırlarını işaretleyip pusu kuran bir Keşif (Sniper) görmek, gerçek bir ekip oyununun yine hayat bulduğunu gösteriyor. Erken erişim testleri müddetince oyuncuların bu rolleri içselleştirip birbirlerine yardım ettiğine, bilhassa de Diriltme (Revive) mekaniğinin ne kadar kritik olduğuna şahit olmak son derece keyifliydi.
Ancak ortada, topluluğu ikiye bölen ciddi bir tartışma konusu var: Tüm silahların tüm sınıflar tarafından kullanılabilmesi. Bu test basamağında durum büyük bir sorun teşkil etmese de, oyunun tam sürümünde tüm silahlar açıldığında sınıfların özgünlüğünün ve rol tariflerinin ciddi halde zedelenebileceğine dair kaygılar mevcut. Şahsen, her sınıfın kendine has silah çeşitleriyle (örneğin, Mühendis’in DMR/Hafif Makineli Tüfek, Destek’in LMG) sonlandırıldığı daha keskin bir yapıyı tercih ederdim. Bu, oyuncuyu rol seçimini daha anlamlı kılmaya ve kadro kompozisyonunu düşünmeye zorlayacaktır.
Erken erişim testinin en parlak yıldızı elbet silah mekanikleriydi. Her silah, elinizde adeta can buluyor ve farklı oyun biçimlerine harika halde ahenk sağlıyor. İster uzun menzilli bir atak tüfeğiyle düşmanları avlayın, ister yakın aralık için modifiye ettiğiniz bir SMG ile kaosun ortasına kısmın; silahların vuruş hissi ve geri tepme yansıları (recoil) son derece tatmin edici. Mermilerin yüzeylerden sekmesi, amaca isabet ettiğindeki tok ve güçlü ses, DICE’ın bu husustaki mekanik ustalığını bir sefer daha kanıtlıyor. Silah özelleştirmesi (Plus sistemi) de anlık durumlara adapte olma imkanı sunarak oyuna taktiksel bir derinlik katıyor.
Öldürme Mühleti (TTK): TTK’nin (Time to Kill) hayli hızlı ve affetmez olması, çatışmaları anlık ve acımasız kılıyor. Bu durum, oyuncuları daima tetikte olmaya zorlarken, bazen nefes alacak bir an bile bırakmıyor. Bu sürat, birtakım oyuncular için serinin klasik yavaş temposundan bir sapma olarak görülebilir.
Zayıf Halkalar ve İstikrar Problemleri: Ne yazık ki tüm silahlar tıpkı itinası görmemiş. DMR’ler (Keskin Nişancı Tüfekleri) hantal, geri tepmeleri yüksek ve başka silahlara karşı birden fazla vakit etkisiz kalıyor. RPG’lerin piyadelere karşı tesirinin gereğinden fazla azaltılması da bir öteki hayal kırıklığı; bir roketin bir piyadeyi anında etkisiz hale getirmesi gerektiği düşünülüyor. Umarız DICE, tam sürüm için bu istikrar meselelerine öncelikli olarak eğilir.
Haritalar, Yıkım ve Atmosfer
Test basamağı, bizleri üç farklı savaş alanına götürdü: Cebelitarık’taki King’s Battery, Mısır’daki Kahire Kuşatması ve dağlık bir toprakta geçen Kurtuluş Zirvesi. Birinci iki harita, dar sokakları, binaları ve siper sınırlarıyla ağır piyade ve zırhlı araç çatışmalarına konut sahipliği yaparken, Kurtuluş Doruğu tam bir keskin nişancı cennetiydi. (Bir doruğa baktığınızda, dürbünlerden yansıyan parıltılar adeta bir Noel ağacını andırıyordu, bu da pozisyonunuzu anında ele veriyordu.)
Haritalardaki dikey tasarım ve çokça siper sunan yapılar, taktiksel oynanışı ve yan yollardan ilerlemeyi destekliyor. Lakin Atılım (Breakthrough) modunda, son bölümlerin saldıran ekip için neredeyse aşılamaz bir kale haline gelmesi, harita dizaynında kimi düzenlemeler gerektirdiğini gösteriyor. Savunmacılar basitçe güçlenip dar boğazları kapatabiliyor.
Görsel ve Yıkım Mekanikleri
Grafikler: Battlefield 6, sözün tam manasıyla nefes kesici görünüyor. Işıklandırma, patlama efektleri ve savaş alanının kaotik atmosferi sizi anında içine çekiyor. En değerlisi de bu görsel şölen, optimizasyon meseleleri yahut kare suratı düşüşleri olmadan akıcı bir şekilde sunuluyor. BF2042’ye kıyasla bu, gece ile gündüz kadar büyük bir fark ve DICE’ın Frostbite motorunda ne kadar ustalaştığını gösteriyor.
Yıkım (Destruction): Serinin en büyük alametifarikası olan yıkım, Battlefield 6 ile zirveye ulaşıyor. Artık binalar yalnızca göstermelik olarak hasar almıyor; duvarlar, katlar ve hatta tüm yapılar büsbütün yerle bir olabiliyor. Savaş ilerledikçe, canlı ve hareketli sokakların toz ve moloz yığınına dönüştüğünü görmek, savaşın yıkıcılığını iliklerinize kadar hissettiriyor. Siperlerinizi kaybediyorsunuz, harita dinamikleri daima değişiyor. Bu, serinin gördüğü en sofistike ve etkileşimli yıkım mekaniği olabilir ve oyunun ömrünü uzatacak en değerli öge.
Teknik Notlar: Güzel ve berbat Olanlar
Ses Tasarımı: Mermilerin vızıltısı, tank paletlerinin gürültüsü ve patlamaların gücü harika ve çevreleyici. Fakat Battlefield 6’nın ruhunu kaybettiği tek bir yer var: Müzik. Ne akılda kalıcı bir ana tema, ne de harita yükleme ekranlarında sizi gaza getiren o ikonik melodiler… Hiçbiri yok. Battlefield 4’ün tansiyonlu yükleme müziklerini yahut Battlefield 1’in epik, dokunaklı atmosferini hasretle anıyoruz. Ses, atmosferin yarısıdır ve DICE’ın tam sürümde bunu telafi etmesi gerekiyor.
Araç Denetimleri: DICE, nihayet araç denetimlerini elden geçirmiş. Bilhassa jet ve helikopterler, artık yalnızca usta pilotların değil, yeni başlayanların da keyif alabileceği kadar sezgisel ve erişilebilir. Bu, öğrenme eğrisini önemli manada düşüren harika bir gelişme ve araçları daha geniş bir oyuncu kitlesi için cazip hale getiriyor.
Asker Hareketleri: Call of Duty’vari aşırı süratli ve arcade mekanikler yok. Gereksiz kayma (slide) spam’i, çift zıplama üzere ögeler yerine daha gerçekçi ve yükü olan asker hareketleri var. Bu, oyunu daha taktiksel ve ayakları yere basan bir tecrübe haline getiriyor. Konum almanın, eğilmenin ve siper kullanmanın ehemmiyetini artırıyor.
Battlefield 6’nın bu birinci oynanış testi, son iki oyun olan BFV ve BF 2042’nin akabinde seriye olan inancını yitirmiş oyuncular için güçlü ve parlak bir umut ışığı oldu. Temellerine sadık kalan sınıf sistemi, tatmin edici silah mekanikleri, devrimsel yıkım fiziği ve göz alıcı grafikleriyle gerçek istikamette atılmış dev bir adım. Elbette, silah istikrarı, harita akışı ve bilhassa müzikler üzere geliştirilmesi gereken istikametleri var ve bunlar tam sürüm için büyük ehemmiyet taşıyor.
Ancak bu erken erişim, DICE’ın dersini aldığını ve Battlefield’ı yine o görkemli günlerine döndürmeye kararlı olduğunu gösteriyor. Oyunun temel yapısı sağlam, eğlenceli ve en değerlisi Battlefield üzere hissettiriyor. Şayet topyekûn savaşın kaosunu ve derin kadro oyununun zaferini özlediyseniz, bu oyunun çıkışını kesinlikle yakından takip etmelisiniz. Görünen o ki, efsane geri döndü!
Battlefield 6 sistem gereksinimleri
Minimum
Tavsiye edilen
Ultra
Ultra++
Kaynak: Shiftdelete
